Twilight Naughty Dog
Το The Last Of Us: Remastered οδηγεί αγόγγυστα σε προφανείς παρομοιώσεις. Είναι η νέα έκδοση της αγαπημένης σας ταινίας. Η βελτιωμένη ηχητικά έκδοση του αγαπημένου σας δίσκου. Η δερματόδετη παραλλαγή ενός ξεχωριστού βιβλίου με χάρτινο εξώφυλλο. Σε πιο gaming όρους, είναι κάτι σαν το The Legend Of Zelda: The Twilight Princess. Μπορεί όχι τόσο κυριολεκτικά, αλλά συνδέει, για τη Sony ειδικά, δύο γενιές hardware με μια συγκεκριμένη σχολή design ως συνδετικό ιστό. Το The Last Of Us: Remastered είναι κάτι σαν το Resident Evil 4 και το Okami. Σε όσες παραλλαγές και αν το έχετε στη συλλογή σας, πάλι “χαλάλι” θα λέτε.
Σε αντίθεση με την προϊστορία της Naughty Dog, το The Last Of Us είναι ταυτόχρονα λιγότερο εύπεπτο ως προς τα νοήματα που πραγματεύεται στον μετα-αποκαλυπτικό του κόσμο και, ταυτόχρονα, πιο ξεχωριστό για το συναισθηματικό ταξίδι που επιβάλλει στον παίκτη, παρά το γεγονός ότι χρησιμοποιεί απολύτως γνώριμα εργαλεία από action adventure και survival horror. Αξίζει να διαβάσετε το review του Authority για το The Last Of Us στο PS3 αλλά και το review για το Left Behind, το ένα και μοναδικό story DLC που ετοίμασε η Naughty Dog. Η έκδοση του PS4 άλλωστε περιλαμβάνει και τα δύο, όπως και κάθε προσθήκη που έχει γίνει μέχρι σήμερα στο multiplayer. Συν τοις άλλοις η Naughty Dog ετοιμάζει και μερικές δόσεις DLC ακόμη, αλλά μόνο για το multiplayer. Είναι άλλωστε υποχρεωμένη να κρατήσει την προσοχή της στο Uncharted 4: A Thief’s End, στον πρώτο τίτλο που ετοιμάζει εκ του μηδενός για το PS4.
Τι παραπάνω έχει να προσφέρει όμως το The Last Of Us: Remastered σε σχέση με την πρωτόυτπη έκδοση; Επί της ουσίας, τίποτα απολύτως. Το κέρδος μεταφράζεται σε pixels (τρέχει πλέον σε 1080p αντί για 720p) αλλά και σε frames (τρέχει σε 60fps αλλά υπάρχει και η επιλογή για 30fps, η οποία επιβάλλεται με ρύθμιση). Ο αριθμός των pixels ευνοεί βέβαια στο σημάδι, τόσο στο single player όσο και στο multiplayer, αφού κάθε στόχος πλέον προβάλλεται πιο καθαρά σε σχέση με το παρελθόν. Η καθαρότητα είναι σίγουρα ζήτημα στην περίπτωση του The Last Of Us, αφού το ισχυρότερο hardware και η δουλειά της Naughty Dog κάνουν χώρο για καλύτερη αντίθεση στην εικόνα, άρα και προβολή περισσότερης πληροφορίας σε σημεία με πολύ χαμηλό φωτισμό. Επιπλέον θα δείτε textures υψηλότερης ανάλυσης, αλλά μην περιμένετε τον απόλυτο εκφραστή της ιπποδύναμης του PS4. Το ότι η Naughty Dog είχε τον αέρα να βελτιώσει πράγματα οφείλεται περισσότερο στην τάση της για πειραματισμό αλλά και στην προνοητικότητά της κατά το σχεδιασμό της έκδοσης για το PS3. Καθετί άλλο θα απαιτούσε κανονικότατο remake, όχι remastering. Όσο για το frame rate, παρότι στα 30fps υπάρχουν σημειακές βελτιώσεις στα γραφικά (όπως στις σκιές), θα πρέπει κάποιος να είναι πραγματικά…τυφλός για να προτιμήσει το κλείδωμα στο μικρότερο frame rate. Τα 60fps φέρνουν στην κίνηση τη φυσικότητα και την πλαστικότητα που αρμόζει στους ανθρώπινους προβληματισμούς του τίτλου.
Σημειώνουμε ότι σήμερα έχει προγραμματιστεί και το day one patch που προσθέτει το photo mode, κατά τα πρότυπα ουσιαστικά της ανάλογης προσθήκης στο Infamous: Second Son. Είναι θέμα χρόνου να εμφανιστούν μερικές εκπληκτικές εικόνες, αλλά και κάποιες άλλες με τελείως…”αστεία” περιθώρια που για κάποιο άγνωστο λόγο συμπεριλαμβάνονται στο photo mode ενός τίτλου σαν και αυτού. Μικρό το κακό βέβαια.
Αυτό που μένει είναι πως το The Last Of Us (Remastered ή και όχι) εξακολουθεί να είναι εξαιρετική εμπειρία, ένας από τους καλύτερους τίτλους της γενιάς που πέρασε, και πλέον με την παρουσία του σε νεότερο hardware έρχεται να θυμίσει τη σημασία των ανθρώπων πίσω από κάθε παραγωγή και να προϋπαντήσει, καλώς εχόντων των πραγμάτων, τα επόμενα “πειράματα” της Naughty Dog.
Αν θέλετε βαθμολογίες…διαβάστε τα πρωτότυπα reviews στα οποία παραπέμψαμε στην αρχή του κειμένου. Όμως αν το προσπεράσατε την πρώτη φορά, επιβάλλεται να ασχοληθείτε τώρα. Για τους υπόλοιπους θα χρειαστεί αγώνας για να αποφύγουν την αγορά της βελτιωμένης έκδοσης. Και ο αγώνας είναι σικέ.
