Trials Fusion Review

0

To be concluded

Με την RedLynx να έχει αφιερώσει πάνω από μια δεκαετία στη σειρά Trials, είναι δεδομένο ότι δεν θα ξυπνήσει μια μέρα με την ιδέα που θα φέρει τα πάνω κάτω στη γνωστή συνταγή. Και δικαιολογημένα. Δεν χρειάζεται. Το Trials μετατρέπεται, σιγά-σιγά, σε πλατφόρμα γεγονός που φαίνεται στο Trials Fusion.

Ο νέος τίτλος εμφανίζεται μεν κανονικά σε PC και Xbox 360 (ως συνήθως) αλλά είναι και το πρώτο που βλέπουμε σε Xbox One και PS4. Μόνο που το hardware δεν φέρνει όλες τις απαραίτητες λύσεις. Όχι ακόμη τουλάχιστον. Στο Trials Fusion γίνεται εικαστική στροφή προς το λιτό φουτουρισμό και το αποτέλεσμα είναι όμορφο αλλά λίγο πιο αδιάφορο σε σχέση με το παρελθόν. Αυτό βέβαια μέχρι να παίξετε σετ τένις ενάντια σε πιγκουίνο, πάντα σε μοτοσικλέτα. Οι εκπλήξεις δεν λείπουν ενώ η σιγουριά που συνοδεύει το level design (και όχι τόσο την προσπάθειά σας να φτάσετε στο τέλος του γρήγορα και αλάνθαστα) παραμένει σήμα κατατεθέν της σειράς αλλά και της δουλειάς της RedLynx. Ο αυτονόητα βελτιωμένος τεχνικός τομέας έχει και τις…τρύπες του βέβαια. Σε τίτλο που μπορεί να κάνετε άπειρα restart σε επίπεδα μέχρι να πιάσετε την επίδοση που θέλετε (τα επιπλέον challenges ανά επίπεδο προσφέρονται για τέτοιου είδους ψυχαναγκασμό), τα chekcpoints υπάρχουν και με ένα πάτημα επιστρέφετε ή ξεκινάτε από την αρχή. Αρκεί να μην φτάσετε πρώτα στο τέλος της διαδρομής και να μη σας ικανοποιήσει η απόδοση. Τότε γίνεται φόρτωση του επιπέδου από την αρχή και διαρκεί περισσότερο από όσο είναι λογικό στη νέα γενιά συστημάτων αλλά και για το design του ίδιου του παιχνιδιού. Άλλωστε στην πραγματικότητα το Trials Fusion είναι ένα περίεργο platformer που εκμεταλλεύεται άριστα την αιώνια gaming εμμονή για high score. Δεν φτάνει η μία προσπάθεια που θα κάνετε να τρέξετε γρήγορα, να χειριστείτε το κορμί του αναβάτη για να φέρετε την ορμή, τη βαρύτητα, τη φυσική, με το μέρος σας αλλά και το πόσο απλό και άμεσο είναι να δοκιμάσετε ξανά. Διότι θα δοκιμάσετε ξανά. Ξανά και ξανά. Παρά το texture pop-in (ακόμη και στις καλύτερες εκδόσεις), το κίνητρο δεν χάνεται βέβαια. Για αυτό το Trials αντέχει με τον ίδιο πυρήνα εδώ και χρόνια.

Για αυτό και οι υπόλοιπες παρεμβάσεις στο design είναι περιφερειακές. Μπορείτε πλέον να κάνετε φιγούρες. Στην πλειοψηφία των επιπέδων δεν ωφελεί ιδιαίτερα, σε αντίθεση με τα FXM Challenges. Αυτά λειτουργούν με το δεύτερο μοχλό, όχι ιδανικά. Απαιτούν μεν ένα επίπεδο προσοχής παραπάνω αφού επηρεάζουν το κέντρο βάρους, αλλά πολλές φορές καταλήγουν σε εξαιρετικά αφύσικα και περίεργα animations που εντυπωσιάζουν για λάθος λόγους. Μικρό το κακό βέβαια αφού η όλη ιδέα είναι, στην πραγματικότητα, συμπληρωματική. Όπως και η ύπαρξη ATV. Δεν φέρνει την επανάσταση αλλά έχει αρκετά διαφορετική συμπεριφορά ώστε να θέλει την απαραίτητη εξειδίκευση.

Ακόμη και το multiplayer δεν είναι έτοιμο ακόμη. Υποστηρίζεται συμμετοχή τεσσάρων παικτών στο ίδιο σύστημα αλλά το asynchronous multiplayer που έχει υποσχεθεί η RedLynx αναμένεται ακόμη με δωρεάν patch. Πάντα όμως μεγαλύτερη σημασία θα έχει ο track editor που επιστρέφει με ακόμη περισσότερες δυνατότητες και, σίγουρα, θα οδηγήσει σε εξαιρετικές δημιουργίες από την κοινότητα. Ως συνήθως, είναι απλά θέμα χρόνου. Παρόλα αυτά δεν θα βρείτε οδηγίες για το χαμό που γίνεται στον editor. Τα όποια tutorials είναι στο YouTube και ακόμη και οι παραπομπές σε αυτά δεν είναι σε πρώτη ζήτηση εντός του παιχνιδιού. Για να είμαστε ειλικρινείς βέβαια τέτοιοι editors είναι πιο φιλικοί σε PC παρά σε κονσόλες. Ίσως στο μέλλον να έχει νόημα να διατίθενται και ως tablet apps για πιο απαγκιστρωμένη διαδικασία δημιουργίας.

Η εντύπωση που αφήνουν όλα τα παραπάνω, και στον αναγνώστη, είναι περίεργη. Γιατί είναι σε περίεργο στάδιο και το ίδιο το franchise. Λειτουργεί πάρα πολύ καλά, ειδικά όταν δεν προσπαθεί να προσθέσει κάτι για το θεαθήναι. Αν όμως η καρδιά δεν αλλάζει (δεν χρειάζεται άλλωστε) τότε μπορεί να ήρθε η ώρα να αλλάξει η τακτική των RedLynx και Ubisoft και να ακολουθήσουν πρότυπο τύπου Minecraft. Και να αφήσουν τον κόσμο να τους εκπλήξει ευχάριστα.

7

About Author

Όταν δεν πίνει καφέ, πίνει καφέ. Γράφει για games από το 2003, συναντά, για κάποιο άγνωστο λόγο, τα πιο περίεργα bugs και όποτε δεν βρίσκει καφέ, λειτουργεί ως αρχισυντάκτης. Ύστερα από κάθε μακροβούτι σε gadgets, games και βιβλία ιστορίας, βγαίνει στην επιφάνεια για να πάρει αέρα και να κάνει διορθώσεις. Τότε είναι και πιο επικίνδυνος. Αρθρογραφία του έχει εμφανιστεί σε GamePro, Computer Games Magazine, RAM, bit, Digipedia κ.α. Μετέφρασε βιβλίο για το Tai Chi. Don't ask.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions