Freedom Wars – Review

0

Η απολυταρχική κοινωνία του Freedom Wars δεν συγχωρεί κανέναν και τίποτα. Σε ένα δυστοπικό μέλλον που οι πόροι της γης έχουν σχεδόν εκλείψει, η ανθρωπότητα χωρίζεται σε ομάδες (Panopticons) με την καθεμιά να προσπαθεί να διασφαλίσει ό,τι resources ανακαλύψει. Φυσικά δεν υπάρχει το παραμικρό κλίμα συνεργασίας μεταξύ των Panopticons, με την αντιπαράθεσή τους να είναι μοιραία και έντονη.

Σε αυτόν τον κόσμο ακόμα και η γέννηση θεωρείται αδίκημα και ο πρωταγωνιστής/πρωταγωνίστρια, αφού χάσει τη μνήμη του/της από ένα χτύπημα, φυλακίζεται με ποινή 1.000.000 ετών μιας και “τόλμησε” να πάθει αμνησία. Αυτή η διαδικασία γεννά ένα Sinner, άτομο που δεν ξεφεύγει πολύ από τη λογική του σκλάβου και που θεωρείται κατώτερο ενός απλού πολίτη. Για να μειωθεί η ποινή πρέπει να μαζέψει πόρους για το Panopticon στο οποίο ανήκει. Χωρίς φυσικά τη δυνατότητα επιλογής για το αν θα το κάνει ή όχι και πάντα υπό την επίβλεψη του Accessory του, ενός ανδροειδούς που σας παρακολουθεί συνέχεια αλλά βρίσκεται και στο πλευρό σας κατά τη διάρκεια της μάχης.

Κάπως έτσι ξεκινά το Freedom Wars βάζοντάς σας αρχικά σε πολύ στενά παπούτσια. Κάνετε παραπάνω από 5 βήματα μέσα στο κελί σας; 20 χρονιά ποινή. Τολμήσατε να ξαπλώσετε; 10 χρονιά ποινής. Μείνατε ακίνητοι για πολύ ώρα; Μιλήσατε; Τρέξατε; Απομακρυνθήκατε; Όλα επισύρουν ποινή που προστίθεται στο σύνολο. Αν καταφέρετε να φτάσετε στο 0 θεωρείστε και πάλι ελεύθερος πολίτης. Άλλα πιστέψτε μας, δεν θα καταφέρετε να το κάνετε στο πρώτο σας playthrough.

Για να φτάσετε ως εκεί όλα πρέπει να γίνουν μέσω μάχης. Οι βασικές λειτουργίες είναι αυτές που θα περιμένατε από Monster Hunter, Toukiden και λοιπά τερατοφάγα games. Το Freedom Wars προσθέτει σε όλα αυτά το teamwork και ένα αγκαθωτό μαστίγιο (Thorn) σε ρόλο ελβετικού σουγιά. Με αυτό μπορείτε να γαντζωθείτε σε κάθε είδους επιφάνεια (επιτρέποντας ουσιαστικά πολύ γρήγορη μετάβαση από σημείο σε σημείο) ή και πάνω σε αντιπάλους, να έρθετε σε πολύ πιο κοντά σε έναν αντίπαλο ή να ρίξετε κάτω ένα boss προκειμένου να ακινητοποιηθεί για λίγη ώρα. Ανάλογα με τον τύπο του Thorn που έχετε επιλέξει διαθέτετε και μια αμυντική ικανότητα (heal, shield, traps) που ωφελεί όλη την ομάδα.

Freedom Wars Freedom_Wars_10_1402332054

Η σωστή χρήση της ομάδας (που παίρνει εντολές από εσάς) είναι αναγκαία μιας και μόνοι σας θα είχατε πολύ πιο δύσκολο έργο. Ακόμα και αν είστε αρκετά ικανοί ώστε να μην πεθάνετε, ίσως να μην προλαβαίνετε να σκοτώσετε τα 3 διαφορετικά bosses που θα βρείτε εντός ενός χάρτη πριν τελειώσει ο χρόνος της αποστολής. Το ίδιο ισχύει και για την ορθή εκμετάλλευση του Accessory σας που παίρνει ξεχωριστές εντολές από εσάς και μπορεί να σας ξελασπώσει σε μια πολύ δύσκολη κατάσταση (κατά κανόνα βρίσκεται συνέχεια δίπλα σας) είτε κάνοντας heal όταν πρέπει, είτε αναλαμβάνοντας task δευτερεύουσας σημασίας επιτρέποντάς σας να επικεντρωθείτε σε αυτό που πρέπει κ.λπ. Η A.I. ευτυχώς δεν σας εκθέτει ως Accessory αν και η νοημοσύνη των υπόλοιπων συντρόφων σας δεν είναι και η καλύτερη.

Οι καλύτερες στιγμές της μάχης έρχονται όταν αντιμετωπίζετε ένα ή περισσότερα “bosses” ταυτόχρονα μιας και είναι ικανά να σας ζορίσουν και να προσφέρουν ιδιαίτερο θέαμα. Αλλά εκεί εμφανίζονται και συγκεκριμένα προβλήματα. Η camera, αν και 100% υπό τον έλεγχό σας, κάνει πολλές φορές τα δικά της, χαλώντας σας ένα lock ή γυρνώντας σε εντελώς διαφορετική κατεύθυνση από αυτήν που πρέπει. Από την άλλη οι αρένες-επίπεδα είναι λίγες σε αριθμό και φτωχές σε σχεδιασμό, αποτυγχάνοντας πολλές φορές να υποστηρίξουν τους μηχανισμούς μάχης (κυρίως της χρήσης του Thorn) και αφήνοντας μόνο το όποιο τέρας να σας κρατήσει το ενδιαφέρον. Το τελευταίο σπανίως αποτυγχάνει στο σκοπό του, ό,τι μορφή και επιθέσεις και αν διαθέτει. Αυτά όμως που δεν τα καταφέρνουν πάντα είναι τα υπόλοιπα ήδη αποστολών, που είτε σας ζητούν να μαζέψετε items, είτε να σώσετε πολίτες, είτε απλά να εξολοθρεύσετε αντίπαλους Sinners άλλων Panopticons. Απαιτούν ευελιξία και διαφορετικό χειρισμό κατά τη διάρκειά τους, μερικές φορές σας αναγκάζουν σε εκτεταμένη και ενδιαφέρουσα συνολικά χρήση του Thorn. Όμως η πρόκληση που προσφέρουν δεν είναι αρκετή ενώ από ένα σημείο και μετά αφήνουν πολύ έντονο το αίσθημα της επανάληψης. Κάτι που τελικά μεταπηδά και στο σύνολο των αποστολών από ένα σημείο και έπειτα.

Freedom Wars Freedom_Wars_1_1402332051

Η επιστροφή στο κελί σας μετά από μια μάχη φέρνει δωρεά αντικειμένων από εσάς προς το Panopticon σας (προκειμένου να μειωθεί η ποινή σας) αλλά και αγορά “δικαιωμάτων” εντός της φυλακής ώστε να μπορείτε να κινείστε όλο και πιο ελεύθερα. Αγοράζετε το δικαίωμα στην ομιλία, στο τρέξιμο, στη σιωπή και ό,τι πιο κουφό μπορείτε να φανταστείτε. Το πλέον εντυπωσιακό είναι πως η ποινή σας, όσο εύκολο και αν είναι να αυξηθεί, δεν παίζει ποτέ ουσιαστικό ρόλο. Σε συγκεκριμένα σημεία της ιστορίας θα χρειαστεί να είναι σε ορισμένο επίπεδο αλλά μη νομίζετε πως λειτουργεί ως κάτι περισσότερο από κεκαλυμμένο grind. Για να μηδενιστεί άλλωστε θα χρειαστείτε πραγματικά ατελείωτες ώρες μαχών που δεν χωρούν σε ένα μόνο playthrough.

Αλλά και να μη μηδενιστεί τελικά, κανείς δεν νοιάζεται. Και όσο το σκέφτεστε αυτό μπορείτε να κάθεστε στο κελί σας και να ασχολείστε με τα 3 (ναι, 3!) διαφορετικά interfaces προκειμένου να φτιάξετε τον εξοπλισμό σας, τις εντολές του Accessory σας, να αναβαθμίσετε όπλα και να ορίσετε τι χρώμα θα έχουν τα χείλη σας. Αν θέλετε βέβαια να βγείτε από το κελί, πέραν του face control που σας κάνει το Accessory σας, τα πράγματα δείχνουν αρκετά…διεκπεραιωτικά για έναν κόσμο με τόσο ενδιαφέρον setting. Δεν θα αργήσει η στιγμή που ο τίτλος απλά σας κάνει assign νέες αποστολές και μόλις επιστρέφετε από τη μια θα φτιάχνετε εξοπλισμό για να πάτε στην επόμενη, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει γύρω σας.

Δεν τίθεται αμφιβολία πως το πιο λαμπρό κομμάτι του Freedom Wars είναι οι μάχες του. Είναι όμως αποκαρδιωτικό πως δεν υπάρχει απλή επιλογή για retry και πρέπει να βασίζεστε στο τελευταίο σας save για να ξαναδοκιμάσετε μια μάχη. Σε τέτοια λάθη φαίνεται πως πέφτει συνολικά το Freedom Wars που έχει όλες τις καλές προθέσεις για να ξεχωρίσει αλλά δεν ξέρει ακριβώς πως να το κάνει. Αφήνει έκθετο ένα ιδιαίτερα ενδιαφέρον setting και πέφτει στην παγίδα της επανάληψης. Ευτυχώς δεν το κάνει καταστροφικά αλλά αυτά του τα λάθη το εμποδίζουν να γίνει ο επόμενος μεγάλος τίτλος που το PS Vita τόσο χρειάζεται.

Μα 3 διαφορετικά interfaces σε ένα σημείο; Sentence extended!

Version Tested: PS Vita

6

About Author

Κάποιοι τον ξέρετε ως Bill Big και κάποιοι ως Ροδόλφο Παπιομύτογλου. Όσοι βέβαια δεν τον γνωρίζετε καν είστε και οι πιο ευτυχισμένοι. Ταλαιπωρεί τακτικά τα ιντερνετικά ερτζιανά από το 2011 προσπαθώντας να συνδυάσει gaming, graphic design, δημιουργία comics, κωμικά videos και άλλα που τον εκθέτουν ανεπανόρθωτα. Η πρώτη του κονσόλα έμελλε να είναι και η πιο συλλεκτική καθώς κανένας άλλος στον πλανήτη δεν είχε κλώνο του NES ονόματι Bit 72.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions