Metro Redux – Review

0

Δεν μπορεί να αδικήσει κανείς την Deep Silver που, εκμεταλλευόμενη την απόκτηση των δικαιωμάτων του Metro, σπεύδει να το επαναφέρει στα πράγματα με νέα, βελτιωμένη έκδοση για Windows, PS4 και Xbox One. Ούτε και την 4A Games που αρπάζει την ευκαιρία να δείξει το ακόμη καλύτερο πρόσωπο του δημιουργήματός της.

Το Metro Redux περιλαμβάνει τα Metro 2033 και Metro: Last Light, μαζί με όλο το DLC που διατέθηκε κατόπιν της κυκλοφορίας τους. Ο πρώτος τίτλος βασίζεται σε ομώνυμο μυθιστόρημα ενώ ο δεύτερος μένει στον ίδιο κόσμο αλλά δεν ακολουθεί το ίδιο πιστά τη λογοτεχνική συνέχεια. Η προσπάθεια της 4A Games κάθετε κάπου μεταξύ HD Remaster και remake, αφού φέρνει μικρές ή και μεγάλες αλλαγές στον τεχνικό τομέα, ενώ αγγίζει, τελικά, και το gameplay. Η μετα-αποκαλυπτική και προπάντων ραδιενεργή πραγματικότητα βρίσκει μια χούφτα ανθρώπους να ζουν σε σταθμό μετρό της Μόσχας. Έξω τους περιμένουν ραδιενέργεια, μεταλλαγμένοι και Ναζί, ενώ μέσα, ειδικά στο Metro: Last Light απασχολούνται με το κλασικό μέλημα της ανθρωπότητας: τη μάχη για υπεροχή και κυριαρχία επί του άλλου.

Σε έναν κόσμο που οι “καλές” σφαίρες αποτελούν νόμισμα και ο παίκτης καλείται να επιλέγει αν πρέπει να τις χρησιμοποιήσει για να σκοτώσει ή για να αγοράσει εργαλεία που θα τον κρατήσουν στη ζωή, το game design είναι θεμελιωμένο σε τέτοιου είδους απλά αλλά βασανιστικά διλήμματα. Κάθε εξόρμηση, κάθε αναμέτρηση είναι επιλογή ύστερα από στάθμιση πολλαπλών παραγόντων. Ειδικά δε στο Metro 2033 που σχεδιάστηκε περισσότερο με αυτήν τη λογική, πριν το Metro: Last Light έρθει να γίνει λίγο πιο φιλικό με βάση τις προκαταλήψεις που διαμορφώνουν ένα σύγχρονο shooter.

Metro Redux M2033REDUX-GAMESCOM-01

Στο Metro Redux όμως η 4A Games κάνει συνειδητή προσπάθεια να ικανοποιήσει τους πάντες, δηλαδή τόσο εκείνους που προτίμησαν την ισορροπία του Metro: Last Light όσο και εκείνους που το θεώρησαν πισωγύρισμα σε σχέση με το Metro 2033. Εδώ λοιπόν ο παίκτης μπορεί να επιλέξει τον τρόπο με τον οποίο επιθυμεί να παίξει. Αν θέλει περισσότερη δράση υπάρχει το Spartan Mode στο οποίο περιμένουν περισσότερα πυρομαχικά, περισσότερες αντιασφυξιογόνες μάσκες κ.λπ. Επιπλέον υπάρχει το Survival Mode στο οποίο οι ευκολίες λιγοστεύουν και όλα τείνουν προς την εμπειρία του πρωτότυπου και πιο απαιτητικού Metro 2033. Σε κάθε mode υπάρχει και περιθώριο επιλογής επιπέδου δυσκολίας, με το ανώτατο Ranger να ξεχνά τι σημαίνει HUD. Επομένως ο παίκτης μπορεί να κινηθεί εντός ορισμένου πλαισίου για να πάρει αυτό που ο ίδιος προτιμά από τη σειρά.

Αυτή είναι η πραγματική διαφορά του Metro Redux και η διαφορά που θα κάνει και τους PC gamers να σκεφτούν αν έχει νόημα να ασχοληθούν και με τις νέες εκδόσεις. Διότι οι τεχνικές βελτιώσεις είναι μεν σημαντικές, αλλά πολύ πιο ορατές σε όσους είχαν προτιμήσει τις προηγούμενες εκδόσεις για κονσόλες και, ακόμη και έτσι, αφορούν περισσότερο το Metro 2033 παρά το Metro: Last Light. Το τελευταίο άλλωστε κυκλοφόρησε μόλις πέρυσι, άρα δεν υπάρχει ούτε περιθώριο ούτε και λόγος να έρθουν τα πάνω κάτω. Το Metro 2033 κληρονομεί το βελτιωμένο UI του sequel, νέα, βελτιωμένα μοντέλα, που θα εντοπίσετε σε σημεία και στο Last Light, αλλά, πάνω από όλα ίσως τελείως διαφορετικό σύστημα φωτισμού. Είναι πιο ρεαλιστικό, προσφέρει καλύτερες αντιθέσεις με παρενέργεια την καλύτερη ορατότητα. Σε σημεία η επιπλέον σαφήνεια επηρεάζει την αντίληψη του χώρου και του όποιου εχθρού, ωστόσο οι φανατικότεροι υποστηρικτές του πρωτοτύπου θα αισθανθούν ότι, έμμεσα, ο τίτλος γίνεται λίγο πιο εύκολος. Δεν έχουν και πολύ άδικο, αλλά με τόσες επιλογές οι αποστάσεις καλύπτονται και οι εντυπώσεις αμβλύνονται.

Η έκδοση για PS4 τρέχει όντως σε 1080p με εκείνη για Xbox One να μένει σε 912p. Η έκδοση PC βέβαια είναι έτοιμη να δοκιμάσει το σύστημά σας ακόμη και σε 2160p (κατά κόσμον 4K) αλλά και να ξεπεράσει ποιοτικά κάθε άλλη έκδοση. Δεν τίθεται λοιπόν θέμα ως προς το ποια έκδοση είναι η καλύτερη σε τεχνικό επίπεδο. Βέβαια η ίδια έκδοση είναι εκείνη που δικαιολογεί λιγότερο από όλες το όρο Redux.

Αλλά μας αρέσει η ειρωνεία. Πόσο μάλλον ο τρόμος, το stealth, η αγωνία και τα ερωτήματα που προφανώς απαιτούν ουκρανική ομάδα για να κάνουν παρέα σε videogame.

8

About Author

Όταν δεν πίνει καφέ, πίνει καφέ. Γράφει για games από το 2003, συναντά, για κάποιο άγνωστο λόγο, τα πιο περίεργα bugs και όποτε δεν βρίσκει καφέ, λειτουργεί ως αρχισυντάκτης. Ύστερα από κάθε μακροβούτι σε gadgets, games και βιβλία ιστορίας, βγαίνει στην επιφάνεια για να πάρει αέρα και να κάνει διορθώσεις. Τότε είναι και πιο επικίνδυνος. Αρθρογραφία του έχει εμφανιστεί σε GamePro, Computer Games Magazine, RAM, bit, Digipedia κ.α. Μετέφρασε βιβλίο για το Tai Chi. Don't ask.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions