Χαμένα δεν λέτε τίποτα.
Τα fighting games είναι σε παράξενο στάδιο της ιστορίας τους. Είναι πιο δύσκολο να κάνουν τις πωλήσεις του παρελθόντος για αυτό και δικαιολογείται ο πειραματισμός των εταιρειών. Το Street Fighter IV έγινε, κατά μία έννοια, πλατφόρμα και η Bandai Namco κάνει δοκιμάζει την τύχη των Tekken και Soulcalibur ως free to play, την ώρα που Naruto Ultimate Ninja και JoJo’s Bizarre Adventure: All-Star Battle στέκονται στο πιο παραδοσιακό μοντέλο.
Το Soulcalibur: Lost Swords είναι ένα από τα πειράματα της Bandai Namco Games λοιπόν, είναι free to play, και διατίθεται αποκλειστικά για PlayStation 3. Σε τεχνικό επίπεδο βασίζεται εμφανώς στο Soulcalibur V αλλά φέρνει και μερικές αλλαγές στους μηχανισμούς προκειμένου να ταιριάξει στο νέο μοντέλο λειτουργίας. Και ένα ειδικό χαρακτηριστικό/λειτουργία/μηχανισμό που θα αναφέρουμε στο τέλος. Για αγωνία.
Οι αρχικά διαθέσιμοι χαρακτήρες είναι οι Mitsurugi, Sophitia και Siegfied οι οποίοι ξεκινούν με το ανάλογο ασθενικό όπλο και…εσώρουχα. Καθετί άλλο πρέπει να το κερδίσει ο παίκτης με επιτυχία σε μάχες. Αν νομίζετε ότι θα έρθετε αντιμέτωποι με άλλους παίκτες, τότε κάτι έχετε καταλάβει στραβά. Το Soulcalibur: Lost Swords δεν υποστηρίζει multiplayer, προς απογοήτευση φυσικά των κλασικών υποστηρικτών του είδους. Δεν ξεχάσαμε να βάλουμε το “online” δίπλα στο “multiplayer”. Ούτε στο ίδιο σύστημα υποστηρίζεται μάχη με δεύτερο παίκτη. Αντί αυτού όλοι φτιάχνουν το χαρακτήρα τους (κάνοντας υπομονή για εκείνους που θα προστεθούν αργότερα και θα έχουν την ευκαιρία να αποκτήσουν) και έρχονται αντιμέτωποι με την τεχνητή νοημοσύνη σε campaign με σεναριακό υπόβαθρο που καλό είναι να μη σας απασχολήσει. Ούτε ως ιστορία ούτε ως μετάφραση.
Η μοναδική περίπτωση στην οποία “συναντώνται” διαφορετική παίκτες είναι με τη βοήθεια του Friend System. Οι παίκτες μπορούν να επιλέξουν δύο χαρακτήρες που στην πραγματικότητα ανήκουν σε άλλους παίκτες, τους οποίους μπορούν να χρησιμοποιήσουν υπό προϋποθέσεις στη μάχη, ακόμη και για συνδυαστικό combo. Το κακό σε αυτήν την περίπτωση είναι πως δεν υπάρχει και τρόπος να ξέρει ο παίκτης τι θα του τύχει ή πόσο θα του φανεί χρήσιμο στην πράξη. Από την άλλη βέβαια, αν του κάνει καλή εντύπωση κάποιος χαρακτήρας, μπορεί να ζητήσει άδεια από τον κάτοχό του για τον χρησιμοποιεί μία φορά την ημέρα. Τότε η μάχη δεν φέρνει μόνο χρυσό για περισσότερο loot αλλά και Friend Points που οδηγούν…σε ακόμη περισσότερο loot. Εννοείται πάντως πως πρέπει να υπολογίζεται και τα Action Points που καταναλώνονται σε κάθε αποστολή. Όταν τελειώσουν είτε πρέπει να περιμένετε να αναπληρωθούν με την πάροδο του χρόνου ή να αγοράσετε όσα χρειάζεστε για να συνεχίσετε να παίζετε αμέσως. Αλλά το περιμένατε αυτό σε free to play. Το κακό με το ότι ο τίτλος υποστηρίζει μόνο single player σχετίζεται με τη δομή του. Παρά την πολύ καλή προϊστορία της σειράς οι αποστολές δεν έχουν ποικιλία και ενδιαφέρον, κάτι που συναντούσαμε ακόμη και στο Soul Blade/Soul Edge του PSone.
Σε επίπεδο μηχανισμών έχουν “ελαφρώσει” κάπως τα πράγματα. Οι πανοπλίες έχουν πλέον elemental attributes και επηρεάζουν τη δύναμη των επιθέσεων αλλά και το Soul Crush που οδηγεί στο σπάσιμο μέρους της πανοπλίας του αντιπάλου. Τα Ring Outs δεν υφίστανται άρα ξεχάστε τις νίκες με την εκτόξευση του αντιπάλου εκτός πίστας ενώ τα Guard Impacts δεν καταναλώνουν πλέον την ειδική μπάρα. Οι παλαιότεροι θα αισθανθούν ότι σε γενικές γραμμές το damage είναι υψηλότερο παρότι τα move sets παραμένουν τα γνωστά, με ελάχιστες εξαιρέσεις. Με σιγουριά θα φανεί αυτό όταν προστεθούν κι άλλοι χαρακτήρες, που για την ώρα χρησιμοποιεί μόνο η τεχνητή νοημοσύνη. Προστέθηκαν Weapon Arts που χρησιμοποιούνται όταν γεμίσει η ειδική μπάρα και είτε επεκτείνουν combos, είτε σπάνε την άμυνα του αντιπάλου.
Υποσχεθήκαμε όμως ένα ιδιαίτερο χαρακτηριστικό για το τέλος. Το loading. Θέλετε να ξεκινήσετε αναμέτρηση; Loading. Θέλετε να πάτε πίσω στο μενού; Loading. Θέλετε να δοκιμάσετε κάτι νέο στην εμφάνιση του χαρακτήρα σας; Loading. Θέλετε μήπως να αγοράσετε κάτι; Loading. Ό,τι και αν σκεφτείτε, στο Soulcalibur: Lost Swords, σημαίνει loading. Αδικαιολόγητα μακροσκελές loading. Το ιαπωνικού τύπου UI που απλά προσθέτει βήματα εκεί που δεν χρειάζονται απλά κάνει τα πάντα χειρότερα.
Ακόμη λοιπόν και αν δεν ενοχληθείτε από τις τιμές, σε πραγματικό χρήμα, του καλύτερου loot ή από την έλλειψη οποιουδήποτε είδους multiplayer, δεν υπάρχει περίπτωση να κατανοήσετε, πόσο μάλλον να αποδεχθείτε τη δυστοκία του μενού σε κάθε, μα κάθε στάδιο.
Εκπληκτικό.
