Metal Gear Solid V: Ground Zeroes – Review

0

Here’s to you Nicola and Bart

Ναι, είναι σύντομο. Το πόσο σύντομο εξαρτάται από εσάς. Άλλωστε το Metal Gear Solid V: Ground Zeroes έχει δύο βασικές προτεραιότητες: να κάνει τον παίκτη να παίξεις ξανά και ξανά τη μία και μοναδική βασική αποστολή (πέραν των Side Ops που εμφανίζονται αργότερα αλλά φέρνουν παραλλαγές σε στόχους, όχι στο χάρτη) αλλά να δείξει και ότι το Metal Gear Solid άλλαξε. Αν και αυτό φαίνεται πλέον και το νέο motto: Tactical Espionage Operations αντί για Tactical Espionage Action.

Η αλλαγή αυτή είναι που δημιουργεί την εκπληκτική διακύμανση στο χρόνο ολοκλήρωσης του παιχνιδιού αλλά θα επανέλθει αργότερα για να προκαλέσει όσους περιμένουν να είναι όλα όπως τα άφησαν.

Στο Ground Zeroes ο Snake αναλαμβάνει τη διάσωση των Chico και Paz από εχθρική βάση. Είναι μόνος του και στόχος είναι να περάσει απαρατήρητος. Τη 10η φορά που θα εντοπιστείτε θα είστε σίγουροι ότι, αυτή τη φορά, ο πόλεμος έχει αλλάξει. Το φιλικό radar αποτελεί παρελθόν, οι κώνοι του οπτικού πεδίου εχθρών και καμερών δεν υφίσταται, πολλές από τις κλασικές “βοήθειες” λείπουν. Μπορείτε ακόμη να έχετε ενδείξεις για το από πού μπορεί να σας δει κάποιος ή από πού σας πυροβολεί, αλλά και αυτά ακόμη απενεργοποιούνται εφόσον το το θελήσει ο παίκτης.

Η στήριξη στις αισθήσεις και στην όραση είναι πλέον μονόδρομος. Σε καταστάσεις που θυμάστε ότι οι λύσεις ήταν απλές, στο Ground Zeroes δεν είναι. Το ένα και μοναδικό επίπεδο λοιπόν δεν είναι παρά sandbox. Δεν υπάρχει μία λύση, μία προσέγγιση, αλλά υπάρχουν πάρα πολλές αποφάσεις που πρέπει να πάρει ο παίκτης όταν ξεκολλήσει από το γεγονός ότι έχει μπροστά του, σε PS4 τουλάχιστον, τον Snake να τρέχει στα 60 καρέ το δευτερόλεπτο. Ο Kojima παίζει μάλλον με τον ψυχαναγκασμό του καθενός. Παίζει ρόλο αν θα σκοτώσετε ή όχι, παίζει ρόλο αν θα εντοπιστείτε ή όχι, παίζει ρόλο ποιον από τους δύο φυλακισμένους θα ελευθερώσετε πρώτα. Λογικό; Σωστά. Αλλά παίζει ρόλο αν θα απελευθερώσετε και άλλους φυλακισμένους, οι οποίοι όχι μόνο θα ανεβάσουν το score σας αλλά θα εμφανιστούν δίπλα σας και στο The Phantom Pain (κανείς δεν ξέρει αν θα έχουν κάποιο σημαντικό ρόλο και αντίκτυπο πάντως). Θέλετε να μαζέψετε όλα τα XOF patches; Ετοιμαστείτε να υποφέρετε. Θέλετε να βρείτε κάθε μυστικό του χάρτη; Ή θα πρέπει να είστε πολύ τυχεροί ή πολύ ψείρες ή να αρπάξετε κάθε φύλακα και να τον ανακρίνετε πριν τον αφήσετε αναίσθητο ή…νεκρό. Καθετί παίζει ρόλο. Καθετί απαιτεί την προσοχή του παίκτη. Για αυτό και η καθαρόαιμη stealth προσέγγιση του Ground Zeroes είναι πιο απαιτητική από ότι σε κάθε άλλο μέλος της σειράς.

Δεν υπάρχουν cut scenes παρά δύο μεγάλα στην αρχή και στο τέλος και άλλα δύο μικρά στο ενδιάμεσο. Όλα γυρισμένα “μονοκάμερο”. Κάθε άλλη πληροφορία έρχεται ως ήχος και κείμενο για να απασχολήσει περισσότερο εκείνους που δεν έκαναν skip τα cut scenes τα τελευταία 10 χρόνια.

Δεν λείπουν αστοχίες. Πολλές φορές όπλο και σώμα θα βρίσκονται πεσμένα στο ίδιο σημείο και με ένα πλήκτρο για δυο δουλειές, είναι συχνά θέμα τύχης αν θα γίνει αυτό που θέλετε. Ο χάρτης, για κάποιο λόγο, αργεί να φορτώσει παρά το κατά τα άλλα άμεσο iDroid που εμφανίζεται με ένα άγγιγμα με κάθε είδους πληροφορία που μπορείτε να χρειαστείτε. Η τεχνητή νοημοσύνη, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων, στέκεται αρκετά καλά, όχι όμως ιδανικά. Είδαμε αντίπαλο να τρέχει με μανία πάνω σε συρματόπλεγμα, ελπίζοντας ίσως ότι θα κάνει πέρα για να περάσει. Ο Snake είναι συχνά πιο εύκολο να κινήσει υποψίες με θορύβους από απόσταση, παρά από κοντά, ακόμη και όταν, ανεξήγητα, επιμένει να κοπανάει τις πόρτες. Και γιατί δεν πιάνει το αναισθητικό όταν ο αντίπαλος προλάβει και αντιληφθεί τον Snake; Αδρεναλίνη αναπνέει;

Βέβαια η απορία των περισσοτέρων εξακολουθεί να είναι αν το Ground Zeroes “αξίζει τα λεφτά του”. Το ερώτημα είναι λανθασμένο βέβαια, όπως και σε κάθε ανάλογη περίπτωση, αφού η τιμή δεν παραμένει ποτέ σταθερή σε βάθος χρόνου, πόσο μάλλον στα games. Το σωστό ερώτημα είναι “πρέπει να θεωρείτε κανονικός τίτλος ή υπερφιλόδοξο demo το Ground Zeroes;”. Σίγουρα το δεύτερο. Μπορεί ο γράφων να ανήκει σε εκείνους που αγόρασαν το πρώτο ZOE προκειμένου να παίξουν το demo του Metal Gear Solid 2, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι είχα και το ZOE στα χέρια μου. Το πιο σύγχρονο παράδειγμα του The Stanley Parable, με το demo που αποτελεί αυτόνομο μέρος της ιστορίας που συνεχίζεται στον κανονικό τίτλο, είναι άλλη μια ένδειξη πως η Konami θα μπορούσε να χειριστεί διαφορετικά το ζήτημα. Για να μη θυμηθούμε και το Burial At Sea του BioShock Infinite.

Είτε βαλθείτε να κάνετε speed run, είτε να πετύχετε high score και S rank, δηλαδή είτε το τελειώσετε σε 15 λεπτά ή σε 6 ώρες, είναι σίγουρο ότι θα επανέλθετε για να δοκιμάσετε κάτι διαφορετικό. Για χρόνια οι gamers “μάθαιναν” το Metal Gear Solid. Τώρα ήρθε η ώρα φαίνεται να το μάθουν και από την ανάποδη.

7

About Author

Όταν δεν πίνει καφέ, πίνει καφέ. Γράφει για games από το 2003, συναντά, για κάποιο άγνωστο λόγο, τα πιο περίεργα bugs και όποτε δεν βρίσκει καφέ, λειτουργεί ως αρχισυντάκτης. Ύστερα από κάθε μακροβούτι σε gadgets, games και βιβλία ιστορίας, βγαίνει στην επιφάνεια για να πάρει αέρα και να κάνει διορθώσεις. Τότε είναι και πιο επικίνδυνος. Αρθρογραφία του έχει εμφανιστεί σε GamePro, Computer Games Magazine, RAM, bit, Digipedia κ.α. Μετέφρασε βιβλίο για το Tai Chi. Don't ask.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions