The Last Of Us: Left Behind – Review

0

Minor spoilers ahead.

Ναι είναι ακριβό. Η νέα προσθήκη στον κόσμο του The Last Of Us είναι ένα σύντομης διάρκειας DLC (διαρκεί περίπου 3 ώρες) που λειτουργεί ως prequel της βασικής ιστορίας. Το στοίχημα της Naughty Dog ήταν αρκετά μεγάλο. Η δημιουργία ενός DLC για έναν από τους καλύτερους τίτλους της προηγούμενης χρονιάς αποτελεί μεγάλο ρίσκο. Ο κίνδυνος για μια δημιουργία που εκμεταλλεύεται απλώς το σύμπαν του παιχνιδιού ή προσθέτει ανούσιο περιεχόμενο είναι πάντοτε ορατός σε τέτοιου είδους περιπτώσεις. ‘Ομως η ομάδα ανάπτυξης φαίνεται πως είχε σκεφτεί προσεκτικά την πορεία που έπρεπε να ακολουθήσει και το Left Behind καταφέρνει να φτάσει στον προορισμό του με άνεση. Το αποτέλεσμα είναι μια ιδιόμορφη εμπειρία που καθηλώνει από τις πρώτες στιγμές.

Παρά τη σύντομη διάρκειά του, το Left Behind λέει δύο ιστορίες. Μία διαδραματίζεται την περίοδο του The Last Of Us και μία πριν από αυτό. Η τελευταία αφορά τη σχέση της Ellie με την καλύτερή της φίλη, τη Riley, μια ιστορία που αναφέρθηκε και στον κύριο τίτλο, ενώ η πρώτη λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος μεταξύ κύριου παιχνιδιού και DLC. Και ενώ η πρώτη ιστορία κινείται σε γνώριμα μονοπάτια, με τις γνωστές αναμετρήσεις ενάντια σε clickers και μισθοφόρους, η δεύτερη επιλέγει μια πιο ήρεμη πορεία, εστιασμένη στη χαμένη αθωότητα της πρωταγωνίστριας που προσπαθεί να επιβιώσει σε έναν κατεστραμμένο και επικίνδυνο κόσμο. Η μαεστρία της Naughty Dog είναι έκδηλη, καθώς μέσα στις 3 ώρες καταφέρνει να δημιουργήσει χαρακτήρες με βάθος και, ταυτόχρονα, να κάνει τον παίκτη να ενδιαφερθεί για αυτούς. Το κυριότερο, καταφέρνει να αποδώσει την αντίθεση του χαρακτήρα της “τότε” και της “τώρα” Ellie.

Το “κλασικό” κομμάτι αναφέρεται στην προσπάθεια της Ellie να σώσει τον Joel μετά από το βαρύτατο τραυματισμό του στο βασικό παιχνίδι. Η προσπάθεια αυτή τη φέρνει αντιμέτωπη με τους παραδοσιακούς εχθρούς του τίτλου και θυμίζει ξανά τους ενδιαφέροντες μηχανισμούς stealth και μάχης που καταφέρνουν για μια ακόμα φορά να προκαλέσουν ένταση. Η σημαντικότερη διαφορά στο κομμάτι των μαχών είναι η συνύπαρξη clickers και μισθοφόρων και η δυνατότητα της Ellie να στρέψει τους μεν ενάντια στους δε, μεταβάλλοντας με αυτόν τον τρόπο την έκβαση της μάχης. Πέραν αυτού, το συγκεκριμένο κομμάτι δεν προσθέτει ιδιαίτερα στο DLC, πέρα ίσως από την ένταση και τη δράση που λάμπει δια της απουσίας της από το υπόλοιπο.

Και αυτό το υπόλοιπο είναι το σημείο που ποντάρει η ομάδα ανάπτυξης για να αναδείξει το Left Behind ως κάτι ξεχωριστό. Οι δύο φίλες εξορμούν για μια τελευταία “περιπέτεια” σε ένα εμπορικό κέντρο και μέσα από αυτήν τη διαδρομή ο παίκτης μαθαίνει για τη σχέση των δύο πρωταγωνιστριών, τα προβλήματα που πέρασε αυτή η σχέση και πολλά άλλα. Η βόλτα στο ερημωμένο εμπορικό δίνει την ευκαιρία στους συγγραφείς της ομάδας ανάπτυξης να εκφράσουν για άλλη μια φορά τα σχόλια για τον καταναλωτισμό που χαρακτηρίζει το δικό μας κόσμο, αλλά και να αναδείξουν το ταλέντο τους, χτίζοντας μια σχέση μεταξύ των χαρακτήρων που σπάνια συναντάμε στα video games. Το ίδιο σπάνια είναι και η “ηθοποιιά” των ψηφιακών μοντέλων που καταφέρνουν να αποδώσουν πειστικά συναισθήματα, αλλά και η διατήρηση του ενδιαφέροντος του παίκτη μέσα από ενέργειες που σε κάθε περιγραφή θα φαίνονταν απλώς ανούσιες και βαρετές.

Το πήγαινε-έλα μεταξύ των δύο διαφορετικών χρονικών περιόδων και των δύο διαφορετικών gameplay δημιουργούν εν τέλει έναν ισορροπημένο συνδυασμό που καταλήγει σε μια ολοκληρωμένη εμπειρία.

Και ναι, η τιμή είναι αρκετά υψηλή για τρεις ώρες gameplay, αλλά η τέχνη της Naughty Dog στην εξιστόρηση, η ακριβή παραγωγή, η ιδιομορφία της όλης σύνθεσης, η γοητεία των χαρακτήρων, η ευχέρεια σε ανούσιες ενέργειες που πουθενά αλλού δεν θα είχαν νόημα, ακόμα και ο ελληνικός υποτιτλισμός που δεν ντρέπεται να αποδώσει τα βρωμόλογα μιας έφηβης χωρίς ενδοιασμό, ίσως και να δικαιολογούν αυτήν τη μικρή πολυτέλεια.

Ένα “ίσως” που για τους περισσότερους από εμάς μετατρέπεται πολύ εύκολα σε “σίγουρα”.

9

About Author

Αν και πολλοί λένε ότι γκρινιάζει, ο ίδιος δεν το παραδέχεται, λέγοντας ότι απλώς σχολιάζει αντικειμενικά. Κάπου χαμένος στο σπίτι του βρίσκεται ένας ΤΙ 99/4Α, ο πρώτος υπολογιστής που υποτίθεται ότι έπαιζε παιχνίδια. Η πορεία του με τον Spectrum και η αγάπη του για την Amiga, τον στιγμάτισαν ανεπανόρθωτα. Το πέρασμα από περιοδικά και sites του χώρου ενίσχυσαν ακόμα περισσότερο την αγάπη του για τα videogames και παρά το ότι πλέον τσαντίζεται εύκολα με τις ενέργειες της Nintendo (και όχι μόνο), βαθιά μέσα του πιστεύει ότι είναι ο Link... Και όποιος τολμάει ας πει το αντίθετο.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions