Just Dance 2014 – Review

0

Just so

Είναι καλό να παύει κανείς να τηρεί τα προσχήματα τα οποία διατηρούσε για χρόνια χωρίς να ξέρει καν το γιατί. Το νέο Just Dance ονομάζεται Just Dance 2014 και όχι Just Dance 5. Σημάδι ότι η Ubisoft είναι πλέον σίγουρη ότι έχει ένα επιτυχημένο franchise στα χέρια της, αλλά και για το ότι δεν υπάρχει λόγος να κρυβόμαστε πίσω από το δάκτυλό μας για το ότι το ετήσιο πρόγραμμα κυκλοφοριών θα διατηρηθεί.

Στην προκειμένη δεν μπορεί να κακολογήσει κανείς τη γαλλική εταιρεία βέβαια αφού ο πυρήνας του Just Dance, απλά, δεν αλλάζει. Αλλάζει η λίστα με τα διαθέσιμα κομμάτια, παρουσιάζονται νέες χορογραφίες με τα συνήθη τρελά κοστούμια, έντονα χρώματα κ.λπ. που χαρακτηρίζουν τη σειρά από το ξεκίνημά της, πριν από χρόνια, στο Wii.

Τι σημαίνει αυτό για το Just Dance 2014; Ότι παραδέχεται επιτέλους το ποιόν του. Τα 48 μουσικά κομμάτια που περιλαμβάνει προέρχονται από τα charts με τις πρόσφατες pop επιτυχίες αλλά και μερικές αναφορές σε…περασμένα μεγαλεία, κίνηση σωστή από τη στιγμή που το Just Dance είναι περισσότερο party game παρά κάποιου είδους μουσικό παιχνίδι με συγκεκριμένες απαιτήσεις σε ικανότητες. Οι παίκτες απλά επιχειρούν να ακολουθήσουν τη χορογραφία. Τι κι αν έχουν Wii remote, PS Move ή και τίποτα στα χέρια τους (στην περίπτωση του Kinect), μικρή σημασία έχει τις περισσότερες φορές. Δεν δίνεται μεγάλη βάση στην ακρίβεια έτσι κι αλλιώς, για αυτό και η όποια ανακρίβεια στην ανίχνευση της κίνησης παίζει μικρό ρόλο. Είναι χαρακτηριστικό ότι τόσα χρόνια δεν είναι σαφές το πώς ακριβώς προκύπτει η βαθμολογία. Αλλά δεν είναι αυτή η ουσία έτσι κι αλλιώς. Η επίδοση παίζει μικρό μόνο ρόλο αφού οδηγεί όχι στην πρόσβαση σε νέα κομμάτια (όλα είναι διαθέσιμα εξ αρχής άλλωστε) ενώ ακόμη και στο νέο “ανταγωνιστικό” multiplayer mode, απλά οδηγεί σε καλύτερες θέσεις σε παγκόσμια leaderboards. Ακόμη κι εκεί περισσότερο μετρά το ότι οι παίκτες ακολουθούν το ίδιο track list με όλους και δεν βασανίζονται για να διαλέξουν το επόμενο κομμάτι, παρά ο φαινομενικός ανταγωνισμός. Το μόνο ατυχές είναι πως κρύβεται έστω και λίγο περιεχόμενο πίσω από ανούσια βαθμολογικά εμπόδια.

Δεν υπάρχει τεχνική σκοπιά από την οποία το Just Dance 2014 δικαιούται να σας “κερδίσει” ως gamers. Εξαπολύστε το όμως σε μια παρέα με κέφι και θα δείτε γιατί η Ubisoft έχει μια πετυχημένη σειρά στα χέρια της. Ακριβώς επειδή οι χορογραφίες είναι τρελές, κάθε προσπάθεια από παίκτη να τις ακολουθήσει, επιτυχημένα ή όχι, οδηγεί σε γέλιο. Αν όχι με την πρώτη το σύντομο και γρήγορο replay μετά το χορευτικό είναι…εγγύηση.

Στο Mash Up Mode μπλέκονται χορογραφίες από διαφορετικά κομμάτια για μεγαλύτερο ακόμη χαμό, ενώ στο Battle Mode δύο παίκτες, 2 κομμάτια και γέλιο, ο καθένας με τη σειρά του. Αλλά το On Stage είναι μια από τις πιο διασκεδαστικές προσθήκες αφού αφήνει έναν παίκτη στη θέση του “οδηγού” και άλλους δύο τον πλαισιώνουν υποστηρίζοντας τη χορογραφία. Εδώ προκύπτουν μερικοί από τους πιο ευφάνταστους συνδυασμούς που εξηγούν το τι εστί Just Dance.

Τα υπόλοιπα είναι συμπληρωματικά. Όπως αναφέρθηκε και η προηγουμένως το online multiplayer είναι ανούσιο ενώ το Sweat Mode δεν κάνει τίποτα άλλο από το να δίνει μια δικαιολογία για να “χτυπιέστε” με σκοπό να κάψετε θερμίδες. Με λίγα λόγια αν δεν είναι συμβατό με παρέα στον ίδιο χώρο, μικρή αξία έχει. Εδώ μπορεί να βοηθήσει κάπως το προαιρετικό Karaoke Mode. Το ότι δεν έχει σημασία πως τραγουδά κάποιος θα συναρπάσει και θα τρελάνει κόσμο. Με την καλή αλλά και την κακή έννοια.

Υπό αυτήν την έννοια το Just Dance 2014 έχει τη συνείδησή του ήσυχη ως το ανάλογο του “κρασιού της παρέας” που ελάχιστα φιλοδοξεί να βελτιώσει ικανότητες ή να προσφέρει οτιδήποτε πέραν απλής διασκέδασης. Για αυτό και η προσθήκη της Lady Gaga και του Get Lucky των Daft Punk (που ο γράφων ποτέ δεν άντεχε) σηματοδοτούν και τη λογική της εξέλιξης από εδώ και στο εξής. Μικρές αλλαγές σε σημεία και τεράστιες στο track list είναι η συνταγή για τις επόμενες χρονιές.

Κάθε διαφωνία διαγράφεται από το replay του τελευταίου χορευτικού. Μένει λοιπόν να δούμε και μια πιο προσιτή λογική στο οικονομικό μοντέλο της σειράς.

6

About Author

Όταν δεν πίνει καφέ, πίνει καφέ. Γράφει για games από το 2003, συναντά, για κάποιο άγνωστο λόγο, τα πιο περίεργα bugs και όποτε δεν βρίσκει καφέ, λειτουργεί ως αρχισυντάκτης. Ύστερα από κάθε μακροβούτι σε gadgets, games και βιβλία ιστορίας, βγαίνει στην επιφάνεια για να πάρει αέρα και να κάνει διορθώσεις. Τότε είναι και πιο επικίνδυνος. Αρθρογραφία του έχει εμφανιστεί σε GamePro, Computer Games Magazine, RAM, bit, Digipedia κ.α. Μετέφρασε βιβλίο για το Tai Chi. Don't ask.

Leave a Reply

κατασκευή ιστοσελίδων Web and Art Solutions